लामखुट्टे र कार्यशाला

हामी बिमा बालकथा लेखनको लागि बलथली भिलेज रिसोर्ट, काभ्रेमा थियौँ । दिइएको समय जम्मा तीन दिन थियो । पहिलो दिन हामीले कथा लेखेनौ‌ । बल्ल दोस्रो दिन लेख्यौ‌ । सबैको कमेन्ट गर्नुभयो रमेश सर र बिनय सरले । आखिर कथा फाइनल भयो । मैले चाहीँ तेस्रो पक्षको बिमालाई फोकस गरेर लेख्‍न खोजेको थिएँ । दिदी इन्दिरा दलीको देश बाहिरका भ्रमणका अनुभवहरु सुनेर सारै रमाइलो लाग्यो । साथीहरु धेरै जना हुनुहुन्थ्यो । बहिनी पलपलको पलपल साथ । अनुराधा शर्माजीले सुनाउनु भएका कुरा । विजय दाइको अत्याउने बानी । हलमा र खाना खाने समयमा लामखुट्टेको टोकाइ । नेत्र,उत्तम,श्याम,केशरी जस्ता साथीहरु । अनन्त दाइ,गिता,ललिता र सुधा त्रिपाठी --दिदीहरु । हलमा अलिअलि लामखुट्टेको धुपको बास्ना । जिवन परिवर्तन गर्न सक्ने भिडीयो । रमाइलो गरी नै पढीयो र लेखियो पनि । नयाँ कुराहरु जानियो । त्यस बिषयवस्तुमा  राम्रो कथा बन्दैन होला भन्ने सोचेपनि आखिर कथा बन्यो नै ।

-पानीका कुरा-

म यतिखेर झ्याल बाहिर हेरिरहेको छु । बाहिर पानी बर्षिरहेको छ । सेतो सफा गाडिलाई हलुका रातो गाडिले पच्छ्याईरहेको छ । हेर्दाहेर्दै एउटा गाडिले अर्कोलाई उछिनेर अगाडि गयो । ठूला साना गाडिहरु आफ्नै रफ्तारमा हुईँकिरहेका छन् । पल्लो बिल्डिङ्गमा भएको बैंक भवनको लिफ्ट प्रष्ट देखिन्छ । कारण लिफ्ट तल—माथि गर्ने भागमा कालो सिसा लगाएको छ । कालो सिसाले गर्दा मान्छेको भने आकार मात्र देखिन्छ । म सोच्छु केहीबेर पछि यो झरी रोकिनेछ र घाम लाग्नेछ ।

किताब पढ्ने रुची

नन्दन, चंपक जस्ता बालकथाका किताबहरु पढ्न खुब मन लाग्थ्यो । सानैमा परीकथाका किताबहरु पढ्थेँ । कमिक्सको त किरो नै भन्दा हुन्छ । काकाको खेलौना घर भन्ने किताबको सम्झना छ मलाई । प्रेमा शाहाका किताबहरु अनि खै कस कसका हुन् अरु । काली परी, सेती परीको कथा, हाँस्दा फूल फूल्ने र रुँदा मोती खस्ने बालिकाका कथा ।

बाँसुरीको धुन मीठो

मलाई बाँसुरी बजाउन आउँदैन । मुरली बजाउन पनि आउँदैन । पाँच छ वर्ष जति भयो होला ठमेल चोकमा साथीहरुसँग घुम्दै थिएँ । साथीहरु चार जना थिए । काठको बाँसुरी बेच्ने एउटा मानिस आईपुग्यो । त्यसले बाँसुरी बजाउँदै थियो। । त्यसको धुन मीठो लाग्यो । "मलाई पनि बाँसुरी किन्न मन लाग्यो", मैले साथीहरुसँग भनेँ । गोजीबाट पैसा निकाल्दै थिएँ । तर साथीले पैसा तिरिदिए । र त्यो बाँसुरी बजाउन थाले । उनी बाँसुरीबाट विभिन्न धुन निकाल्न जान्दा रहेछन् । हेर्दा हेर्दै त्यस मानिसले दुई तीन वटा बाँसुरी बेच्यो ।
नजाने पनि घरमा आएर बाँसुरी बजाउने प्रयास गरेँ। त्यसबाट निस्किएको धून मीठै थियो ।

सिन्द्रेलाको कथा

बाल्यकालमा पढेको 'सिन्द्रेलाको कथा' याद आयो । जादुगर बुढीले मुसालाई घोडा बनाईदिई । खरभुजाको रथ बनाईदिई । सिन्द्रेलाका पुराना फाटेका लुगा नयाँ झकिझकाउ लुगामा परिवर्तन भए । अब उनी कथाको राजकुमार कहाँ नाच्न जान तयार भईन् ।

राजकुमारसँग नाच्दा नाच्दै बाह्र बज्न लागिसकेको थियो । उनी झस्कीईन् र दौडन थालिन् । दौडँदा उनले लगाएको जुक्ता बिरसिएर
हिँडेकी थिईन् । राजकुमारले बेहुली छान्न त्यो नृत्य समारोहको आयोजना गरेका थिए ।