(प्रकाशित: नेपाल साप्ताहिक) — सबिना सिन्धु
बाटो खोज्दै अल्मल्लिईरहेछु कागजको डुङ्गा चढेर
परिवर्तनका वाहक पानीका
बूँदहरुसँग साटिरहेछु एउटा गुणस्तरहीन सपना ।
अन्तिम गन्तब्यको हिसाब गर्दै
नियालिरहेछु विश्व मानचित्रमा म पुग्ने देश ।
खै आएकै छैन सूर्योदय आफ्नै ब्रहम्को मान्द्रोभरी ।
न भेटाएको छु आफ्नो असली अनुहार ।
हुनसक्छ पानी भ्रम हो ।
लहर अर्धसत्य हो र डुङ्गा अर्धसत्य हो ।
मान्छेहरुको माझमा गुमाएर आफ्नो कुटिल अनुहार
उत्तरआधुनिक हावाको तपाक्रम नाप्दै…॥†††
पलायन हुने सपना देख्छु देशबाट निकै टाडा ।
छताछुल्ल पोखेर तरङ्गलाई
प्रहरै पिच्छे खियाईरहेछु कागजको डुङ्गा
नदी पोखरी र तालहरुमा ।
थाहा छैन
विश्वास छ वा छैनआफैं प्रति वा आफ्नो देश प्रित
तर छ असन्तोषको ज्वालामुखी र एउटा अट्टाहस म भित्र ।
शरिरका बाङ्गाटिङ्गा रेखाहरुले
खिचेको छ तन्नेरी मनको साम्राज्य ।
विच्छ्यौना जस्तै ओच्छिएका छन् समयका पदचाप
र त्यहाँ छरिएका छन् मेरा यिनै सपना ।
थाहा छैन किन फैलिन्छ पानीमा आफ्नै छायाँ
किन बग्छ त्यो लहरमा कागजको डुङ्गा
किन अल्झिन्छन् तन्नेरी त्यही छायाँको प्रेममा
